Voor de zoveelste keer in Nepal, maar iedere keer weer onder de indruk. Iedere keer zijn er nieuwe dingen te bekijken en te ontdekken. Het leven in Nepal is zo anders, niet alleen voor de mensen, maar ook voor de dieren. Dieren maken een belangrijk deel uit van het dagelijks leven van de Nepalezen. Zij zijn afhankelijk van hen. Ze worden gebruikt voor het werk in het veld, de melk, het vlees, de wol en de huid, alles wordt gebruikt. De dieren zijn een deel van het leven van de Nepalees. Aan de andere kant zijn er veel straatdieren, honden, koeien, katten, maar vooral veel straathonden. Zij hebben een zwaar en moeilijk leven, omdat een hond niet echt een huisdier is. Een hond die een thuis heeft is meestal een waakhond en heeft vaak ook geen mooi leven. Hij is aan een zeer korte lijn aangebonden, wat natuurlijk frustreert en wat de hond vaak zeer agressief maakt. Maar er is ook hoop. Inmiddels bezoek ik Nepal al een aantal jaren en zie het gedrag van de Nepalezen veranderen. Ik zie meer en meer honden met een halsband die er goed uitzien en een baasje hebben. Dat doet goed deze verandering waar te nemen! In elk geval, op een avond liep ik mijn kora´s (rondjes lopen rondom een heiligdom) en zag Toto, een straathond die aan de stoepa leeft in Boudha. Hij had een half volle fles water tussen zijn poten (ja er wordt veel afval op de straat gegooid, ook plastic flessen). Ik bleef staan en keek wat hij aan het doen was. Hij probeerde de fles te openen, ongelooflijk! Ik was een beetje bezorgd, omdat hij op de plastic dop aan het kauwen was. Ik was zeer verbaasd dat hij de fles geopend kreeg. Een beetje water liep eruit en ik hielp hem verder het water eruit te krijgen. Voor mij is dit een bewijs dat dieren vaardigheden hebben of vaardigheden ontwikkelen die ze nodig hebben om te overleven. Het was zo mooi en ook grappig om te zien! Ik was zeer blij en dankbaar dat Toto me liet deel uit maken van dit tafereel!