Kennen jullie dat? Kerstmis, nostalgie, tijd om over dingen na te denken. Ik ben op dit moment zeer nostalgisch. Ik denk aan kerstmis en Sinterklaas, hoe ik dat beleefde als kind. Het lijkt in de kindertijd allemaal mooier, intensiever en leuker. Hoe kan dit? Zijn we veel te veel met ons werk bezig, onze alledaagse bezigheden, het kopen van kerstcadeaus en vergeten hoe mooi het allemaal is om ons heen? Ik mis in elk geval de bezinning in deze tijd. Iedereen rent, heeft eindejaarsstress, iedere avond is ergens een kerstborrel. Willen we dit eigenlijk wel diep in ons hart? Ik dit jaar niet. Ik probeer tussen al de hectiek rust te vinden. Dat is niet gemakkelijk. Ik ben soms ook zo dat ik met de stroom mee ren, maar nu niet! Een avond thuis zijn, kerstmuziek op de achtergrond, kaarsjes branden op de adventskrans, een goed boek of een mooi tijdschrift lezen, dat is wat me goed doet. Ik hoop dat jullie ook wat rust vinden en kunnen genieten van deze mooie tijd. Hele fijne kerstdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar!

In mijn voorlaatste blog heb ik jullie geschreven over Luna-Tara. Haar eerste 100 dagen bij ons in Duitsland.

Over mijn eerste 100 dagen heb ik niet geschreven … wil jullie echter nu berichten dat ik zeer blij en gelukkig ben met mijn lieve Nepalese hond.

Wij beleven samen vele mooie dingen, leren veel van elkaar en zijn veel onderweg. Vele dingen zijn nieuw voor ons allebei. Wij ontdekken samen de wereld opnieuw.

Ons beider leven is anders geworden. Luna verrijkt mijn leven en ik ben blij en dankbaar dat alles zo goed gaat en zij hier, samen met mij, haar nieuwe weg zoekt.

Ik ben ervan overtuigd dat zij me veel zal geven en leren. Samen gaan we verder op de weg van de diercommunicatie. Jullie horen beslist nog van ons!

Heel veel dank an Posar, dat we elkaar weer hebben gevonden (dat is echter een ander verhaal, dat ik jullie later zal vertellen ;-))